Hardleers en stekeblind

'Dat heb ik weer' - weet u hoe verslavend die uitspraak is; hoezeer zij in de mond bestorven kan liggen? Had ik niet mijn enorme inventiviteit gehad, die schier oneindige stroom aan originele titels die me in de vingers liggen (proeft u hem, het sarcasme..?), dan kon u dien aanhef boven zeker de helft van mijn postjes aantreffen.
De aantrekkingskracht zal hem in het woordje 'weer' zitten; een woord, een begrip dat zo treffend het repeterende karakter van het vallen, opstaan en over schoenveters struikelen weergeeft.

'Repetitie'; als het leven een orkest was hadden buren, vrienden en huisgenoten me allang vriendelijk verzocht het op te geven, bij gebrek aan talent.