Power

'Er zijn van die dagen dat ik wou dat ik een camera had', dacht ik toen ik de paddestoelen zag.
Daar, zomaar aan de kant van de weg, tussen fietspad en trambaan; daar stonden ze. Zeker twintig, en ze leken bijna uit de stenen te groeien, maar met een kracht en uitstraling van 'kijk mij nou' alsof ze in volle bosgrond stonden.

'Er zijn van die dagen dat ik wou dat ik een camera had', dacht ik nog een keer, toen ik in de lift stapte en het bankje aan gruzelementen zag.
Het zat al weken los en was steeds schever gaan hangen; ik hoopte maar dat er niet net één van mijn stokoude buurtjes op had gezeten toen het plankje het leven liet. Heupje gebroken, operatie, verpleegtehuis; weer aan nieuwe buren wennen.. zo'n gedoe..

'He heb je de lift gezien het bankje is kapot!', riep ik mijn moeder toe, toen ze even na mij thuis kwam.
'Ja. Dat heb ik gedaan', zei mijn moeder tevreden. 'Het hing al weken scheef, en ik was bang dat één van de buren er per ongeluk doorheen zou zakken. Dus toen heb ik een tik tegen de onderkant gegeven om het wat te bespoedigen..'