Màg ik..??

Hopend dat mijn darmen zich zelfstandig weer in de door God bedoelde positie zouden schikken, onderwijl wachtend tot zij zou langskomen die ik nu niet spreken wou en kon, en me schuilhoudend in afwachting van de bel en het daaropvolgend nog nadrukkelijker schuilhouden, was daar ineens telefoon.

Wat ben je om de lieve vrede aan het doen?!

Zou zij aan de deur me voor het raam hebben gezien, in mijn haar zo duidelijk negerende positie, dan had ik me niet meer betrapt kunnen voelen - een situatie die ik haast had geprefereerd, ware het niet dat ik Telefoon zo node miste.

Pauzeren en verdelen zijn nooit mijn sterkste kanten geweest.