Volgens schema

Dus, dat plan je allemaal netjes.
Je moet naar de stad, echt noodzakelijk; zondag is koopzondag dus dat komt goed uit.
Betreffende winkel is om twaalf uur open. Om één uur moet je thuis zijn, haal je net: kwart over elf weg, twaalf in de stad, één weer terug, alles prima. Hoewel een wat korte, moeizame nacht sta je extra vroeg op, want nog een hoop te doen en stadten is toch al niet je favoriete bezigheid dus dat vereist enige meditatieve voorbereiding.

Tot zover gaat het goed, al verspil je alle ruimte van de ochtend met, ja met wat?, en heeft ook de voorbereiding niet echt het gewenste resultaat. Maar je zit in elk geval in die tram.
De dag te voren heb je afgesproken met moeders een zeker bedrag te mogen lenen, vanwege tijdelijk blut. Goed, vooral duidelijk, afgesproken. Ergens halverwege de tramrit vraag je, niet omdat je de informatie nou zo mist, maar meer om wat te zeggen te hebben, of ze haar pinpas bij zich heeft. Nee, is het antwoord. Oh contant geld dus? Nee, waarom dat dan..?
Juist. Communiceren is een vak apart, is me de laatste tijd al vaker opgevallen.

Dan kan je weer terug naar huis. Direct daarna retour stad gaat niet, immers je moest om één thuis zijn. En dus begin je ergens in de namiddag weer van voren af aan.

Ja, dit belooft een fijne, welbestede dag te worden.