Voor een stukje tekst had ik de uitdrukking 'iets ten goede komen' nodig. Ik wist het niet meer: was het nou te goede of ten goede?

Eindeloos om de woordgroep heengelopen. Van alle kanten bekeken, gewogen, omgedraaid en binnenstebuiten gekeerd.
En toen ineens bestond de uitdrukking niet meer. Hij was zo raar, zo vervreemd en vervreemdend. Wie zegt dat nou? Iets ten goede komen - dat is toch helemaal niets...?

Aan mijn vader gevraagd. Die zei dat het ten was, en dat de uitdrukking bestaat.
Aan Walter gevraagd. Die hetzelfde zei.
Vooruit dan maar...