Mens sana in corpore sano

Goed, het plan was dus om vandaag een gat in de dag te slapen. Een gróót gat, tot een uur of twaalf, liefst.
Dat dat gat er moest komen wist ik vorige week al, dus ik kon plannen. Me terdege voorbereiden.
Nu heb ik dat eigenlijk al de afgelopen twee jaar gedaan, want wat is nuttiger om lang te slapen dan een stevige slaapschuld. En die heb ik wel opgebouwd. Je kan nooit zeker genoeg zijn van je zaak, dus die schuld, die kon wel wat groter. Dus je zorgt dat je jezelf dagen tevoren flink uitput. Nou, ook daar was voor gezorgd. Weinig slaap, veel stress: succes verzekerd.

Blijkt nu? Blijkt dat overdaad schaadt.
Om een gat in de dag te slapen is het niet verstandig om jezelf zo uit te putten, dat je de dag ervoor van 15.00 tot 17.00 slaapt. Van 21.00 tot 23.45. En dan weer vanaf 0.00. Dan kon het nog weleens zo zijn dat je om kwart over zeven (kwart over zeven!!) al klaarwakker bent - hoezeer je ook je best doet om met stijf dichtgeknepen oogjes tot negen uur te blijven liggen.

Moraal van dit verhaal: Wees gezond van lijf, leden en lijden. Dat voorkomt dat een dag-gat in de eerste plaats noodzakelijk is.