Lars! Geef door!

Ik kijk bewust niet naar soapseries.
Addiction-prone, heet dat; ik weet dat als ik me eenmaal door de eerste afleveringen heb heengeworsteld, er ineens geen sprake meer is van worstelen. Het zal dan hoogstens worstelen zijn om de zeeptijd vrij te houden, of een ontworstelen als ik besluit dat ik mijn tijd nuttiger kan gebruiken.

Ongewild ben ik nu toch in een soort sequel beland: die van het estafette-stokje. Ik had hier graag een linkje gezet naar het startpunt van de reis, maar Tonie's archief gedraagt zich wat ziekjes. Maar goed; u weet vermoedelijk allemaal wel waarover ik het heb: de vraag wie er wat heeft openstaan. Van melkpak tot dakraam, maar toch eerder van toepassing op programmaatjes en browserschermpjes.
Soms werd de beurt op één dag meer dan vijf keer doorgegeven, en was het beslist een uitdaging om uit te vinden waar hij zich nu weer bevond.
Maar nu houdt Lars me wel èrg lang in spanning. Het zal toch geen cliffhanger worden die het weekend oversteekt...?!