Momenten van verwarring
Je kastdeur opendoen om een paar sokken te pakken en op een plank, tussen je ondergoed, je koffiemok zien staan.
Even te voren hoorde ik stemmen in de hoek van mijn kamer.
Mijn mobiel was, helemaal uit zichzelf (ik ben niet eens in de buurt geweest!), gaan bellen en had een antwoordapparaat getroffen (sorry, ouders-van-K...)
dinsdag 11 maart 2003 - 06:58
Mijn reactie, niet helemaal op dit specifieke stuk, maar opde hele weblog. Magnifiek. Meende mezelf ook te herkennen in geflipte vrienden/ dec 2001 ;-)
Jezus Puck, dit fenomeen heeft dus gewoon bij mij in huis gezeten, en heeft mij toen (zij het geflipt) vriend genoemd......het is geloof ik echt waar dat mensen die door schrijvers genoemd worden dit altijd als een compliment ervaren; de Wim Kan -mythe.
Hoop dat een of ander contact nog mogelijk is...
xxx H.
heidi () - 03 april 2003 - 21:07
K? ikke K?
Enola. - 03 april 2003 - 23:37
