Vlijt

Een penetrante geur dringt mijn neus binnen.
Penetrant, doch vagelijk bekend. Chemisch. Iets benzinigs, vervigs; scherp, bedwelmend, giftig.
Mijn raam staat open, maar er kan toch onmogelijk nu al iemand buiten aan het klussen zijn?

Ik kijk naar beneden. Niets. Om me heen, hoewel dat tameijk onzinnig is. Er zal geen duif raamkozijnen aan het verven zijn.

Maar: naast me zie ik nog een raam open staan. Dat van mijn moeder.
Waarop nadere inspectie leert, dat inderdaad zij de bron van de onwelriekende dampen is.
Mijn moeder is, om 7.00 AM, koper aan het poetsen.