Broek

Toen ik binnenkwam wist ik al: zij is het. Zij was alles en zij was wie ik wilde zijn.
Warm koperen haar, een huid vol zon, lachende ogen. Op en top vrouw. Lang, vol, sterk, krachtig. Brede heupen, en niet bang die te aanvaarden of te tonen. Haar lichaam leefde, zij leefde, ze bewoog zich soepel, elegant, vitaal. Ze stond en was, ze dronk de wereld en ik dronk haar.

Ze was eerlijk tegen me, iets wat vrouwen in haar positie maar zelden zijn. Ze had zo makkelijk misbruik van me kunnen maken, maar ze deed het niet.
Ze was lief, aardig, geestig. Ze plaagde me, maar was geduldig met mijn onwetendheid en onzekerheid.

Ik had het direct moeten zien. Moeten weten dat zij de vrouw was die macht over me kan hebben, me dingen kan laten doen waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. Ik had me bewust moeten zijn van mijn eigen verlangens, alert moeten zijn, en gaan toen het nog kon.

In plaats daarvan kom ik thuis met een broek die me geweldig staat, maar die ik vermoedelijk nooit zal dragen omdat het nou eenmaal niet mijn stijl is.