Vijf vragen (2)

Eens, ik zat nog op de basisschool, had Sandra een busje niespoeder naar school genomen. Ze moest weten of het werkte, en hoe het werkte, en ik stelde mij reuze opofferend beschikbaar.
Het idee was dat je voorzichtig in het busje kneep, en dat er dan een bescheiden wolkje uitstoof, net genoeg om iemand vreselijk te laten niezen.
Dit busje wenste niet te wolken.
Sandra kneep en kneep, ze schudde, kneep nog eens, kneep met twee handen, en ineens zei het busje JA!. Of KNAL. In elk geval was er geen sprake meer van een wolkje, maar meer van een orkaan, die recht mijn neus in blies. Niespoeder tot achterin mijn keel, in mijn hele neus- en keelholte. Alles brandde, mijn ogen traanden, ik had het gevoel van binnenuit weg te schroeien. Sandra en ik hebben geredderd met water, zakdoeken, meer water, handdoeken. Ik heb nog dagen erna gebrand en bloedneuzen gehad, en ik heb geen een keer geniesd.

Moraal van dit verhaal: Opoffering moet zijn grenzen hebben. Biedt nooit zomaar aan een stokje aan te nemen. Behalve natuurlijk hier.

This is the Interview Game and here are the rules:

1. Leave a comment, saying you want to be interviewed (don't forget to leave your URL).
2. I will respond and post five questions for you to answer. (This means I do the asking and you do the answering.)
3. You'll update your website with my five questions, and your five answers.
4. You'll include this explanation.
5. You'll ask other people five questions when they want to be interviewed.

Vijf vragen aan mij van Micheline:

1. Jouw weblog wordt veel gelezen en er wordt ook veel op gereageerd. Zijn er reacties waar je verschrikkelijk van baalt?
Ik kan nogal overemotioneel reageren op 'gemene mensen'. Op net zulk kleuterschoolniveau als die woorden suggereren.
Als een of andere mij onbekende dronkelap midden in de nacht op een willekeurig postje 'prrrrrrr dadidadida' zegt kan ik daar oprecht van overstuur zijn. Dan heb ik het nog niet eens over een mij onbekende nederlandse dronkelap die op een willekeurig postje 'wat een kutsite' zegt.
Nog erger zijn reacties van ontevreden vaste lezers. Iemand die op een zeikpostje van mij reageert: 'bla bla bla...', of woorden van gelijke strekking of intentie. 'Ik weet het', denk ik dan, en ik klap onmiddellijk dicht, trek me terug, sluit me af. Vreselijk melodramatisch allemaal; een beetje 'mea culpa, vergeef me mijn Zijn'-achtig.
Ik baal van reacties waaruit blijkt dat de rode draad van een postje niet wordt opgepakt. Dat ik Het Leed van De Mensheid probeer te omschrijven met een metafoor van vuilniszak, visgraat en vensterbank, en dat er dan twintig reacties komen over vuilnisgraat, visgraat en het feit dat de eigen vensterbank nodig eens gestoft dient te worden. Dan wil ik mezelf gaan verklaren, uitleggen, doorpraten.
En ik baal van reacties waaruit niets dan begrip en sympathie spreekt. Ook dan wil ik erin springen; zeggen dat ik u vast een loer moet hebben gedraaid, want dat ik helemaal niet zo begrip- en sympathiewaardig ben. Dat ik integendeel.. etc etc..
Eigenlijk zou ik mijn reactiemogelijkheid er gewoon uit moeten slopen, ware het niet dat ik dan helemaal geen zicht meer heb op hoe gestoord/vreemd/stom/dom/vervelend mijn lezers mij vinden.

2. Als je ergens in Nederland een huis uit mocht gaan zoeken, wat voor huis zou dat zijn en waar zou dat staan?
Op dit moment woon ik in de beste wijk van Nederland.
Rustige, groene wijk, bos, strand, winkels en sportfaciliteiten op loopafstand, rechtstreekse tramverbinding naar de binnenstad praktisch op de hoek. (en ineens weet je het. Je wordt makelaar)
Mijn huis zou hier, of in een vergelijkbare wijk moeten staan. Groene omgeving met zowel natuur en stilte als stadse voorzieningen makkelijk bereikbaar.
Ik woon mijn leven lang al in een flat. Het is een groot appartement, niets te klagen daarover, maar ik zou het leuk vinden gewoon voor de verandering eens gelaagd te wonen.
Aan de andere kant heb ik een zwak voor ruim en open en wijds. Eens zag ik bij een vaag woonprogramma een gezin dat in een verbouwde kerk woonde. Ze hadden een gigantische 'kamer', het hele middendeel van de kerk, met houten vloeren en hoge plafonds en kleine niveauverschillen en een open kookruimte. Fantastisch.


3. De term 'boodschappen-lifelog' is inmiddels een begrip geworden. Aldi of Albert Heijn?
Albert Heijn.

4. Favoriet besturingsysteem of programma en waarom?
Mijn favoriete besturingsysteem of programma is een utopie. Dat is namelijk datgene dat ikzelf begrijp en beheers.
Ik snap geeneen OS. En als ik iets niet kan uitstaan is het om niet teminste een beetje inzicht te hebben in door mij gebruikte zaken. ALs iets stuk is wil ik het kunnen openmaken en in zijn buik kunnen kijken, zelfs al kan ik daar verder niets uitrichten. Er is geeneen program of OS waarbij ik zelfs maar de buik weet te vinden, laat staan dat ik erin kan kijken of er iets in kan genezen. Heel frustrerend.
Vandaar dat ik al maanden geleden heb besloten helemaal terug naar de basis te gaan. DOS enzo; programmeren in Basic en boekjes lezen over de achtergrond van programmeertalen. Faalangst weerhoudt me evenwel.
Maar eens.. ééns...


5. Weblog schrijven of boek schrijven?
Boek schrijven?! Bewaar me. Zou ik nooit kunnen. Weblog schrijven ook niet, maar dan kan ik de confrontatie met mijn falen spreiden, heb ik in elk geval om de twintig regels een rustpunt in de vorm van een volstrekt neutraal, automatisch gegenereerd datum-balkje.