Kleurplaat

Het schijnt normaal te zijn. Bakvissengedrag. Hoort bij de ontwikkeling van elk jong meisje.
Kalverliefdes, altijd even onbereikbaar. De stoere zesdeklasser. De nooit eerder geziene, zeer geslaagde neef. De stugge maar zo charmante en mysterieuze mentor.

De gymlerares.

Och wat was ik verliefd.
Van de eerste dag dat ze op school kwam, ik een eersteklassertje en zij nog als stagiaire, tot mijn eindexamen negen jaar later.
In aanbidding. Mezelf tot hyperventilatie snuffend, als ze was langsgelopen in de hal en haar parfum zacht bedwelmend door de lucht zong. Toevallig in het tussenuur even kijken naar die sukkelige eersteklassertjes die Coopertest hadden. Mijn puberale huilbuien in háár tussenuur plannen.

Ik heb haar gevonden, op internet.
Ze staat aan de rand van een sportveld, ze blaast op een fluitje, ik zie het vertrouwde beeld van haar benen in de trainingsbroek, haar haar in het staartje, de smalle schouders in de grijze trui; ik stel me haar roze blossen voor, de lach in haar ogen, de iets scheve tanden, haar lieve blik, de zachte stem, de ranke handen met het smalle ringetje..

De foto is 320 pixels breed.
Hij is onscherp, van veraf genomen, zij is alleen op de rug te zien.

Oude liefde slijt maar moeilijk.