Sokkenbolletjes
Klein kind, in stille bewondering voor de grote volwassene. Zo hoog boven hem uittorenend, superieur, ontzagwekkend.
De een doet het voor, de ander doet na; nooit het niveau van de eerste kunnende evenaren.
Eeuwig afgunstig.
Maar:
Zou er ooit een kind in bewondering zijn voor mijn kunsten, ik zou er vermoedelijk blind voor zijn. Het kind slechts benijden, om het feit dat het - nu al - beter is dan ik.
maandag 17 november 2003 - 07:00
Ik wilde steeds schrijven: Gelukkig zijn kinderen wat onwillekeurig in het verdelen van hun bewondering maar daar ging het niet om he?
Liesan (URL) - 20 november 2003 - 07:14