Erg

Jeuk is verschrikkelijk.
Jeuk is erger dan pijn.
Zelfs artsen zeggen het.
Nog erger is jeuk op onkrabbare plekken. Op plekken waar de huid niet stevig met de nagels bewerkt kan worden, zodoende jeuk vervangend door pijn - de mindere.
Jeuk op de voetzolen, waar elke aanraking samenkramping en terugtrekking van de voet veroorzaakt. Om effectief te krabben zijn drie handen nodig: zoal twee om de voet stevig vast te houden.
En tepels.
Jeukende tepels moeten wel een straf van hogerhand zijn.
Behalve dat je op tepels hoegenaamd geen grip hebt, zitten ze ook op een te opzichtige plek. Wanneer men in een openbare gelegenheid de voet grijpt en bekrabt is men danwel vreemd, maar men zal alom begrip ontvangen. Als men het met charmante grijns doet zal de medemens zelfs sympathie hebben. Maar midden in de winkel stilhouden, met duim en wijsvinger van de ene hand een tepel vastpakken en met de andere hand stevig krabben, of, bij voldoende lenigheid, vooroverbuigen en een flinke bijt geven, geeft aanstoot.
Al wat er op zit is een schaar.
Het zijn op jeukende momenten aanlokkend uitstekende dingetjes, tepels. Knip. En klaar.
Maar denk vooruit: een knip geeft een wond, een wond zal te zijner tijd genezen.
En als iets jeukt zijn het wel korstjes.
Of de wond gaat onsteken, grijpt om zich heen en neemt de hele borst in.
Wat het dan ook weer niet waard is.

En nou zegt mijn moeder dat ik zieke gedachten heb.