Ballon
Iederen praat maar en doet maar en ik begrijp er helemaal niets meer van.
Ontroostbaar, onstelpbaar en onbedwingbaar janken lijkt de logische reactie, maar helpt niets. Het lijkt de afstand tussen mij en de wereld alleen maar groter te maken, en meer vacuüm te zuigen.
dinsdag 13 januari 2004 - 13:56
Het maar praten en maar doen is voor veel anderen juist de logische reactie op het onbegrip. De eenzaamheid die U voelt wordt paradoxaal genoeg gedeeld door velen.
mIKe (URL) - 13 januari 2004 - 14:46
(oeps foutje sorry)
kon ik maar iets zeggen...
Liesan - 13 januari 2004 - 19:38
(foutje was dus niet)
Liesan - 13 januari 2004 - 19:38
Kan je moeilijk mijn methodes als tip geven. Sorry, maar nog heel veel meer dan alle sorry's en pardons,spijt en excuses van de hele wereld bij elkaar, dat ik je niet kan helpen.
kaatje () - 13 januari 2004 - 20:09
Wat wil je dan?
Wil je praten, wil je dat er naar je geluisterd wordt, of wil je er geen woorden aan vuilmaken maar des te meer emoties.
Majadebij - 13 januari 2004 - 21:03
Mijn heftigste ervaringen van existentiële eenzaamheid waren in gezelschap van andere mensen. Nooit last van als ik alleen ben... alhoewel... katten vind ik prettig gezelschap :-)
Pieke (URL) - 13 januari 2004 - 22:23
Een schrale troost: je weet het weer prachtig te verwoorden.
Renée () (URL) - 15 januari 2004 - 19:18
