Tussendoor

Hé, ik ben thuis.
Kijk mij nou.
Half uurtje, dan weer weg.

Wat hebben we tot nu toe gedaan?
Precies volgens planning, eigenlijk.

Eerst markt.
KOUD!!
Maar wel een prachtige theedoek gekregen. De bakker was ook trots op mijn volle spaarkaart.

Toen gewerkt.
Ik moest invallen en werte samen met een boomlange Pim en een Afghaanse mevrouw. De Afghaanse had drie kinderen, waarvan twee op mijn eigen oude gymnasium zaten. Dat zou kunnen binden, maar deed het niet, aangezien de kinderen ergens de afgelopen jaren al hun kennis voor zichzelf hadden gehouden en ik dus drie uur bezig was met vertellen wat hagelslag en jam en servetten en zakdoekjes zijn.
De boomlange Pim was vooral nonchalant en zwierde vrolijk door winkel en huis.
Waardoor ik, de invalkracht en assistent, feitelijk de hele winkel runde. Wat ook wel weer stoer was.

Die portemonnee van mij, dat had ik goed door. Die lag daar onder de toonbank en die moest ik beslist niet vergeten mee te nemen. En dat zou ook niet gaan gebeuren, oh nee.
Aldus herinnerde ik me toen ik geldloos bij het reformhuis stond.
Ik sta in het zwarte boek nu. Wat ook wel weer stoer was.

Daarna, ook geheel volgens planning, anderhalf uur wachten op moeders bij de sociale dienst.
Wist u dat ze daar een wc hebben met blacklight?
Hele gemeen. Sta je te wachten op bijzondere bijstand voor de aanschaf van, ik noem maar wat, een stofzuiger; ga je naar de wc en blijkt je hele trui op te lichten, door alle kleine stofjes die erin zijn gekropen.
En mijn benen gaven licht. Het is hoog tijd dat het zomer wordt.

Ik schreef een brief aan H., at vier fruitmentosjes en een stophoest en dronk een blikje cola, en toen was ik heel misselijk.
Toen dat net was gezakt hoorde ik een keiharde gewrichts-krak.
Ik kromp in elkaar, keek op en zag de Afrikaanse reus tegenover me net zo verveeld zitten zijn als ik. Mijn ineenkrimpen gaf hem geloof ik een goed gevoel, dus zei ik bibberig dat 'that can't be good..!'.
Hij sprak enkel Engels, you know.
Meneer grijnsde en keek trots, en zei dat dat nou eenmaal gebeurde als je trainde.
Pff. Ik train ook, en ik heb nooit knak. Ik kan wel al mijn gewrichten heen en weer buigen, op een zeer tegennatuurlijke manier.
Hij knakte nog meer, en ik deed nog meer krimp en verschrikt en giechelig. Wat hij weer leuk vond. Gun hem ook z'n lol.
Toen kwam er een dame heel hoog klikklakkend op hakjes, en we deden het allebei spottend na met ons hoofd.
Reuze knus allemaal.
Hij vroeg me of die mevrouw, net naast mij, mijn mother was geweest, ik zei van yes en deed weer giechelig en 'no really??' toen hij zei dat we zo alike waren.
Allemaal nog knusser.

En toen kwam moeders terug uit haar bijstandshokje; ik zei koeler dan cool 'bye' en marcheerde weg. De eerst zo trotse meneer sip achterlatend.
Gun mij ook mijn lol.

Terug op de fiets, koud koud KOUD, portemonnee afgehaald, even thuis, kopje koffie, straks weer weg.

En verder, volgens planning.