Reuzenstappen

Natuurlijk, er is nog een hoop mis.
Ik kan bepaald niet zeggen dat ik genezen ben; integendeel: hoe langer het voortduurt, hoe hardnekkiger het feitelijk wordt. Ingesleten patronen, vastgeroest denken. Niet door ernst of urgentie gedwongen tot verandering juist steeds banger voor die verandering.

Natuurlijk eet ik nog steeds te weinig.
Te eenzijdig.
Te gestructureerd, zonder ontspanning of afwijking.
Nooit vlees bij de warme maaltijd; louter granen (rijst, pasta) met groente. Veel te weinig van het eerste, veel te veel van het laatste.

Maar toch.
Ik ben heus wel een beetje dapper.
Zo mix ik, sinds kort.
Ik leg niet meer één stapel groente naast een klein heuveltje graan.
Ik roer het door elkaar. Mezelf op die manier niet meer de kans gevend hele happen graan gewoon maar weg te gooien.
En mijn groentesaus gooi ik niet meer alleen over rijst of pasta, maar over de hele zooi. Zodat ik het niet vlotweg met rijst en al kan wegmikken.

Ik ga beslist vooruit.
Vinnikwel.