Uitzicht

De pijn is vloeibaar, stroomt door mijn lijf, blijft haken achter gewrichten en spieren en stolt.
Hard, onwrikbaar, drukkend. Als taaie brokken noga; vastzuigend, trekkend en weer terugduwend.
Na de rug de heupen, toen de schouders, nek, bovenarmen, nu de benen.

Om acht uur fysio.

Het werd tijd.