Grondverf

Ik heb u ontbloot.
Twee, drie weken lang heb ik dagelijks, stukje bij beetje, uw huid zichtbaar gemaakt.
Elke millimeter heb ik van u gezien. Elke groef, elke voeg, elke plooi. Elke imperfectie, en vooral elke perfectie. Elke kleur, al uw gloed.
Ik heb u geschuurd. Ik verloor u uit het oog, ik verloor mezelf uit het oog, ik vond ons beiden terug en voelde uw zachtheid en warmte. Ik bewonderde u.
Uw wonden heb ik gedicht. Gaten, scheuren, barsten. Door tijd en mens aangebracht.
Nu is het tijd om u weer te bedekken.
Nooit eerder gedaan, maar ook dit zal ik leren. En waarderen. En met liefde doen.

Dag hout.
Het was fijn u te kennen.
Het ga u goed.