Focus

Ergens in een kantoortje zat een gesjeesde timmerman met cijfertjes te schuiven.
Ze waren leuk, die cijfertjes. Ze deden hem denken aan de pakken erwten, vroeger thuis. Hij zat op een stoeltje in de keuken, terwijl zijn moeder kookte. In zijn knuisjes het pak: op en neer, op en neer. De erwten rolden langs elkaar, rinkelden haast. Hij voelde ze door het karton over zijn handen rollen. Fijn. Er hoorde de geur van gebraden vlees bij, van grote pannen soep, de stroefheid van de vloer onder zijn voeten, de ruwe handen van zijn moeder, de smaak van losse plakjes wortel die hij van de snijplank gapte. Het was Goed.
De cijfertjes, zoals ze langs elkaar schoven, brachten Thuis terug.
Met lettertjes ging het nog fijner.

Er was x, en y.
En als je die optelde had je twee Letters.
2L.
x + y = 2L
Dat ging fijn!

Hij dacht eens na.
Die Ikea, die had succes met een Billy.
Heel veel succes.
Hij kende de Billy niet, zijn baas kwam af en toe langs, zogenaamd voor de gezelligheid en om contact te houden met de Werkvloer, maar hij wist van collega's dat ze even daarna waren gedegradeerd. Zelfs ontslagen.
Al die collega's hadden een Billy in huis.
Hij zou wel wijzer zijn. Zelfs niet om ervan te leren.
Hij had van de collega's gehoord dat het in elkaar zetten van een Billy nog niet zo simpel was. Je hield standaard een aantal schroefjes over. Terwijl er toch echt geen reserveschroefjes werden geleverd.
En de handleiding was onbegrijpelijk.
En toch was de Billy een succes.

Maar wacht eens!

x + y = 2L.

Dat kon hij ook.

Hij zou de handleiding van de Helsinki zo moeilijk mogelijk maken.
Of nee, nog beter: hij zou er gewoon één pagina van weglaten!
En de bestemming van schroeven 6 en 32 zou hij nergens beschrijven.

De Helsinki zou ook een succes worden.
Niemand zou meer malen om de Billy.
En hij zou promotie krijgen.

Ergens in Nederland zocht men verwoed naar blaadje 2 van de handleiding.
Die kast stond toch al verdacht wankel, dat zouden die twee overgebleven schroeven zijn, maar waar die hadden gemoeten?
Fineerlaagjes barstten.
Planken sloten niet aan.
Het hardboard op de achterwand lag bepaald niet waterpas.
Toen de kast eenmaal stond zwalkte hij als een rietpluim in de wind.
De bijhorende planken kwamen niet eens in de buurt van de dragers, kwamen ruim vier centimeter breedte tekort.

De gesjeesde timmerman zat in de keuken op een wankel krukje.
Hij mompelde voor zich uit.
x + y = 2L
x + y = x + y

Zijn moeder stopte hem een plakje wortel toe.
"Je vind wel weer een nieuwe baan, jongen"