Unallocated

Hallo, ik ben Puck
(hallo Puck!)
Ik heb anorexia.

Het wordt tijd voor wat openheid, vooral naar mezelf.
Eerlijkheid.
Erkenning van hoe de zaken er voor staan.

Ik ben ziek.
Heel erg ziek.
Zieker dan ik dacht, zieker dan menigeen weet.

Ik neem niet voldoende tot mij.
Nog niet de helft van wat ik zou mogen.
Als ik het doe, al is het nog zo klein en nuttig, voel ik me schuldig. Een vreetzak.
Regelmatig protesteert mijn systeem. Essentiële functies komen in de verdrukking,
En nog vind ik dat ik teveel ruimte inneem.

Het duurt al zo lang dat ik er zelf niet meer bij stilstond. Het niet eens doorhad.
Tot een paar weken geleden.
Ik kreeg bezoek, en na een grondige inspectie werd ik keihard met mijn gedrag geconfronteerd.
Ik schaamde me, voelde me betrapt, maar ik verdrong het zo snel mogelijk.

Tot dit weekend.

Fedora, had Lijn gezegd.
Maar dat kostte drie nieuwe cd's. Die eerst moesten worden gedownload. Drie keer 650 Mb, of in elk geval één keer - en dan branden, deleten, nieuw downloaden.
Ik moest ruimte scheppen, maar hoe?
Wegbranden.
Maar de drie cd's bleken de laatste. Er viel niets meer te branden.

Toen dacht ik aan mijn ruimte.
10,2Gb. Over.
Ik durfde niet. Maar ik moest. Pas woensdag weer zou ik tijd hebben om nieuwe cd's te kopen, en dat was te laat, zo lang kon ik niet wachten.
Slappeling, fluisterde iets in me.
Ik drukte het weg.
Toegeven was misschien juist wel heel sterk.
Ik installeerde PartitionMagic.
Maakte een nieuwe partitie aan, van 1 Gb.
Downloadde, brandde, delet-e, en weer opnieuw.
In vier uur tijd had ik drie verse Linux-installatiecd's.
En een nieuwe, lege partitie.
Helemaal leeg, om zeker 200mp3tjes op te zetten.

Maar nee.
Het is nog te vroeg.
Dit bekennen was al erg genoeg.

delete: G:
uninstall: PartitionMagic

Gij zult geen mp3tjes eten.
Gij zult spaarzaam zijn. En genieten van de leegte.

Hallo, ik ben Puck.
Ik heb mijn eetstoornis naar mijn harddisk verplaatst.