Weer gekeerd

Het zal bliksem zijn geweest.
Niet alleen was de televisie en internet stuk; ook de lift deed het niet meer.
Je zag de meneer van de zevende verdieping denken: praten met Puck, aan wie ik de pest heb, of meteen met mijn bosje bloemen 14 trappen op?
Hij koos voor het eerste, de dappere dodo.

Ik had wel een knal gehoord, gisteravond.
Maar ik ben heel stoer, waar het donder en bliksem betreft. Ik ben voor alles bang, maar ik moet wel uniek blijven natuurlijk. Al dat groepsgedoe hoef ik niet. Dus iedereen bang voor onweer: ik blij met onweer.
Er was een knal en een flits, tegelijk, en toen gingen er zeker drie autoalarmen af.
Deed me goed. Ik hou er wel van als anderen mijn agressie voor me uiten. Lawaai lawaai lawaaaaiiii koooom maar kom maar kom maar...!
En toen viel internet uit.
En de tv.
Maar ik zie dan geen verband, natuurlijk.

Enige portieken verder was het nog erger gesteld. Daar was ook de telefoon uitgevallen. Geen tv, geen internet čn geen telefoon - dat had ik vermoedelijk niet overleefd. En ter afleiding naar buiten gaan was geen optie. Merkte ik toen ik me na een redelijk actief uurtje sporten nauwelijks meer de zes trappen omhoog kon slepen.

Kale boel, zo zonder alles.
Niemand om tegen te klagen, want het was alleen ons flat. Niet gezellig heel Den Haag ofzo.
En niemand om de schuld te geven.
Want wiens schuld is het?
Niet die van Casema. Die kunnen ook niet voorspellen dat de bliksem gaat inslaan.
Niet die van de bliksem. Die wordt ook maar gestuurd. Die krijgt geen kaartje mee: daar niet hoor, daar staan kastjes en lopen draadjes.
Niet eens die van God, of wie dan ook maar Manager Natuurgeweld is. Kan die er wat aan doen dat er een stel neuroten zo van hem, van de natuur, van zichzelf vervreemd zijn dat ze zich zonodig moeten voeden met Electronica?

Rond halfelf besloot ik Casema nog eens te bellen. Onderwijl schroefde ik mijn computers open om mijn modempje over te hevelen. Het is allemaal al erg genoeg, dan wil ik me liever in een bekende omgeving ontheemd voelen.
Binnen een uur moet het opgelost zijn en ze wisten ervan! Zo juichte meneer, en ik met hem.

Het duurde er uiteindelijk 6,5.
Om halfvijf floepte de tv van sneeuw naar Felicity.
Om vijf sprak mijn router: Connected!
Het duurde nog een kwartier voor ook mijn mail en het internet dat durfden te geloven.

I'm back.

Fijn.

Kan die computer nu weer uit.