Wiskunde
Dom zijn zij die menen te weten.
Ergens in mijn berekening ben ik fout gegaan. Ergens dacht ik dat de uitkomst een 'Ja' moest zijn.
Hoe kon ik zo blind zijn. Hoe durfde ik zo luchtig uit te gaan van verzachtende, veranderde omstandigheden.
Natuurlijk moest het antwoord 'nee' zijn.
Vreemd, hoe nalaten tot handelen kan leiden.
Pijnlijk.
En schaamtevol.
Het spijt me.
Het is geen troost, geen excuus, maar weet dat het bewustzijn van mijn eigen stuntelen en falen er is.
zaterdag 05 juni 2004 - 10:49
Mis ik iets? Het antwoord is 'nee', maar wat was de vraag? Trouwens, één fout antwoord maakt je nog niet meteen dom.
henk (URL) - 05 juni 2004 - 20:40
Was het echt als wiskunde?
Dat er maar één goed antwoord is?
Zezunja (URL) - 05 juni 2004 - 20:56
Waar het ook over gaat, in ieder geval:
Mooi geschreven!!!
Myrte () (URL) - 06 juni 2004 - 00:20
Het is een aan de zijlijn staan, nee nog erger: een dikke muur staat er om jouw leventje voor ons als lezers, maar je boort zo nu en dan een klein kijkgaatje in die muur. Dat is aardig van je. Maar het probleem blijft dat ons gezichtsveld zo beperkt is. We kunnen niet naar links of naar rechts kijken. We kunnen niet verder kijken dan onze neus lang is. En wat we dan zien begrijpen we dan niet altijd. We missen de relevantie, de links, de essentie en eigenlijk alles wat waardevol kan zijn om werkelijk te helpen, te steunen of gewoon te begrijpen.
Maar eigenlijk is dat ook juist wel de kracht van je podium, je wekt daarmee een onbedwingbare nieuwsgierigheid bij de lezer zonder dat deze dorst ook maar ooit volledig gelest wordt. We blijven dus terugkomen, altijd maar lezen, altijd maar willen begrijpen, uren staren naar een postje om ook maar zoveel mogelijk informatie tussen de regels vandaan te halen. Ondertussen is het ook zo dat we van alles wat we wel begrijpen, schrikken en bezorgd raken. Ook twee mooie redenen om altijd maar terug te komen. Zolang we maar niet gefrustreerd raken (in de zin van: 'stom mens, ik begrijp niets van je en je lijkt tot je nek in de shit te zitten maar ik kan je toch niet helpen, nu niet, nooit') ben je gewoon geniaal in het doseren van onbegrijpelijkheden en ellende. Gelukkig zijn deze ingrediënten overgoten met een pittig sausje levenskracht, dat maakt dat we toch nog kunnen glimlachen na het lezen van een nieuw postje.
met liefs, Kaatje
PS excuses voor de andere lezers dat ik het lef heb gehad om ook voor u te spreken, als u het compleet anders ervaart is dat uw goed recht, ook al blijf ik als enige over...
kaatje () - 06 juni 2004 - 11:46
@ Kaatje
helemaal mee eens! Dus spreek gerust voor me :-)
Myrte () (URL) - 06 juni 2004 - 21:03
@Kaatje: beter kon ik het niet zeggen!
Oraynah - 06 juni 2004 - 22:21
