maandag 21 juni 2004 - 09:45

Gelukkig is er online Voodoo:

http://www.virtual-design.com/demos/vood..
Bob - 21 juni 2004 - 11:17

poppetje en speldjes prikken?
ivet (URL) - 21 juni 2004 - 13:02

Bij een of ander blad zat laatst een voodoo-poppetje met drie naalden, voor het voetbal. Dan kon je uitkiezen welke speler je wilde voodoo-en..... misschien is het wat voor je?
Claudia - 21 juni 2004 - 13:51

Let op dat je niet gaat voodoo-en op acupuntuur punten. Doet het hele destructieve effect teniet...
Solly (URL) - 21 juni 2004 - 15:09

Ook ik haatte eens iemand, dagen en nachtenlang heb ik haar vervloekt en het allerergste toegewenst. Nog geen twee weken later kwam het bericht dat ze borstkanker had. (en ja, ik voelde me triomfantelijk schuldig)
kaatje - 21 juni 2004 - 18:01

Second opinion?
Aliëtte (URL) - 21 juni 2004 - 19:07

@Kaatje
Je triomfantelijk schuldig voelen dat is bijna spannend maar toch zeker op zijn minst interessant...
Ik blijf daar een beetje op hangen, die combinatie lijkt onmogelijk.
Hoe werkt dat?
Hoi, hoi, hoi, jippie, jottum, lullig dat ze kanker heeft zeg...
Zoiets?
Actiereactie - 21 juni 2004 - 19:53

@Actiereactie
Aan de telefoon met een brede grijns zogenaamd meelevend zeggen: 'tjee, wat erg, wat nu? En hoe is ze er onder?' en ondertussen hopeloos denken: 'dat kan niet mijn schuld zijn, ik heb er niets mee te maken, het is toeval!'. Vervolgens in mijn dagboek schrijven: -het goede nieuws is dat ze borstkanker heeft, het slechte nieuws is dat ze er waarschijnlijk niet aan dood gaat. Zou het echt kunnen dat iemand rottigheid krijgt omdat je het alleen maar denkt? Sorry!!!!!!!! Zo had ik het niet bedoeld!! (maar toch wel...een beetje...heel erg wel zelfs...)-
17 later blijf ik er hetzelfde over denken moet ik tot mijn spijt erkennen, weer met een glimlach om mijn mond.
kaatje () - 21 juni 2004 - 20:20

Ik zat me ooit op een feest héél erg druk te maken over de aanwezigheid van iemand die me iets heel laags geflikt had. Ik wilde net naar huis gaan (omdat een woedeaanval het feestje niet veel goed zou doen) toen een vriend van me besloot om me daar op ludieke wijze vanaf te helpen.
Even later stonden we in zijn keuken en freubelden een popje van was (of iets wat daar op leek). Lucifers voor de oogjes enzo. Dit alles in de hens gezet (in een handige metalen schaal, dat dan weer wel) en terwijl dat ludiek fikte en de lucifers voor verdere effecten zorgen liepen wij daar "op zijn idioots" omheen terwijl we "die you bastard" bleven roepen.
Uiteraard leeft de beste eikel nog, maar doel bereikt: bij de keren daarna als ik hem tegen het lijf liep dan moest ik lachen om onze rare actie; zodoende kreeg ik geen woede-aanval...
Marti (URL) - 21 juni 2004 - 20:35