Fijn; zo'n dag waarop peuters zich wenend afwenden als je ze aanspreekt en aanbiedt hun gesneuvelde legomannetje te maken, en waarop ouden-van-dagen je vanachter hun rollators wantrouwend aankijken.
Donderdag nog wendde een Heer op leeftijd (het was beslist een Heer, en niet alleen door wat hij zei) zich tot mij, toen ik me op een bankje naast hem neerzette om een kaart te schrijven. Hij vertelde lang en mooi over zichzelf, zijn kinderen en kleinkinderen, en besloot het gesprek met mij diep in de ogen te kijken, zijn hand op mijn schouder te leggen en te verklaren dat hij wel kon zien dat ik het moeilijk had, maar dat hij veel in me zag. Dat ik verstandig, wijs, zorgzaam en sterk was, en een mooie toekomst tegemoet zou gaan.
Daar houd ik me dan maar aan vast...