En wat betreft die mandjes...

Een hengselloos mandje in nog wel het minst erg. Dat zie je zo, die pak je gewoon niet.
Veel vervelender is een mandje waar twee hengsels aan horen, maar er maar één aan zit. Zodat je het hele ding balancerend op één heup moet meezeulen - waarbij je dan wel, toegegeven, eindelijk de aanwezigheid van die heupen als voordeel ziet.

Of van die mandjes waarvan het hengsel 'uit de kom schiet'. En dat is meestal niet te voorzien; het overvalt je, letterlijk, als je bovenop al je boodschappen één fles frisdrank legt. Dan kiept ineens het hele mandje om; en natuurlijk heb je juist dàn allemaal kleine, goed rollende en springende boodschappen, die je stuk voor stuk onder de schappen vandaan moet graven.

Martijn: ervaring met mis-zwenkende wieltjes heb ik nauwelijks. Ik ben namelijk eigenwijs; denk altijd dat boodschappen voor een week heus wel in één enkel mandje passen. Pak vervolgens meestal het laatste mandje, wat ook meestal niet voor niets als laatste is overgebleven.

Ach ja: boodschappenleed: het is met geen ander leed te vergelijken (behalve, misschien, met dat van het Gooise meisje, wier nieuwe tannisoutfit danwel schitterend mooi is, maar waarvan de kleur beslist vloekt met die van de kledingkastplankjes. Dàt is pas leed..)