vrijdag 25 februari 2005 - 17:35
Voordeel van slecht zien:
Je ziet niets voor wat het werkelijk is. Ik kan vrolijk een rioolrat voorbijfietsen, in de veronderstelling dat het een afgewaaide tak of een stevig rotsblok is. En ik hoef nooit meer iemand te groeten omdat ik ze toch niet herken.
Nadeel van slecht zien:
Je ziet niets voor wat het werkelijk is. Ik kan bijna een hartstilstand krijgen van een oud stuk wit plastic, in de veronderstelling dat het een losse arm is. En ik kan Grote Idolen straal negeren omdat ik ze toch niet herken.
Je vergeet dat het ook behoorlijk in het huishouden kan schelen. Voor wie het vuil niet ziet, is schoonmaken nog niet nodig.
ijsbrand (URL) - 25 februari 2005 - 18:34
@ijsbrand: tenzij je allergisch bent!
En Puck: kan dat soms ook beter worden, dat zicht?
kaatje () - 25 februari 2005 - 19:18
@ijsbrand: ik heb horen zeggen dat je met schoonmaken sowieso niet moet wachten tot je het vuil ziet. Schoonmaken is bijhouden en vóór zijn! [kruipt snel onder het bed en haalt enige stofwolken weg, om haar eigen wijze lessen niet letterlijk te ondergraven]
@kaatje: allergisch ben ik gelukkig niet. Of het moet een psychologische allergie zijn.
Het zicht gaat niet beter worden.
[onderwijzersmodus]
Bij een oogzenuwontsteking, of eigenlijk bij elke ms-ontstekingshaard, heb je grof gezegd drie mogelijkheden: je krijgt een stootkuur methylprednisolon (5 dagen infuus); de ontsteking herstelt binnen enige weken vanzelf zonder blijvende schade; de ontsteking herstelt met achterlating van littekenweefsel.
In het laatste geval is de uiteindelijke schade permanent, aangezien littekenweefsel volgens het lichaam dan wel een vorm van herstel is, maar intussen bar slecht zenuwprikkels geleidt.
In mijn geval hebben ze eerst een paar weken gedacht dat ik mijn ogen overbelast had.
Daarna hebben ze een paar maanden in mijn oog gestaard en me naar een gezichtsveldonderzoek en een optometrist gestuurd.
Pas in november kwamen ze op het idee om eens een VEP-test te doen, en daar kwam meteen een oogzenuwontsteking uitrollen.
Helaas was het toen te laat voor een pred.kuur. En uit het feit dat ik na al die maanden nog steeds een visus van ongeveer 40% heb kan je rustig aannemen dat mijn lichaam heel actief met littekens aan het breien is geweest en de schade, dus, permanent is.
[/onderwijzersmodus]
Gunst. Misschien kan ik suen!
Puck - 26 februari 2005 - 07:06
Ik ben stekeblind. Geen MS maar wel genetisch bepaald in onze familie. Een stel mollen bij elkaar. Min 5 in beide ogen. Soms lastig, soms hilarisch. Zoals die keer toen ik -bril en lensloos- op bed lag te kletsen tegen de kat die aan het voeteneind lag. "Tegen wie praat je?", vroeg eega B. "Tegen de kat natuurlijk" antwoordde ik enigszins verbolgen."Aai hem eens" zei B. grijnzend (dat laatste zag ik natuurlijk niet). Ik boog naar voren om de kat te aaien. Het bleek geen kat maar een zwart t-shirt te zijn. B. viel uit bed van het lachen. En ik nam me heilig voor om mijn ogen ooit te laten laseren.
C'est Lavi (URL) - 26 februari 2005 - 12:24
Zou het dan beter zijn als je slecht kan ruiken?
Erwin (URL) - 26 februari 2005 - 15:25
ha, doet me denken aan die keer dat ik naar hus liep van m'n werk (het was al donker, maar toch) en me bijna een hartstilstand schrok toen de steen voor me plotseling tegen mijn been aansprong.
Voze pad.
jessie (URL) - 27 februari 2005 - 00:52