Kwaad

Ik ben opgevoed met de idee dat Microsoft evil is.
Virtueel opgevoed, niet letterlijk. Mijn vader moest speciaal op les om met de catalogus van de KB te leren omgaan maar is na twee keer zeer geirriteerd afgehaakt 'omdat het allemaal veel te ingewikkeld was'.
Mijn moeder laat ik af en toe op Ctrl+P en enter drukken. Ik ben elke keer bang dat mijn toetsenbord het niet overleeft, gezien de manier waarop ze er met tien vingers tegelijk op beukt, maar zij is elke keer weer verbijsterd - en als een kind zo blij - als mijn printer in reactie ook daadwerkelijk begint te knorren.
Ik bedoel maar: computers in het algemeen zijn voor hen evil, maar Microsoft zegt ze niet zoveel.

Mijn digitale opvoeding komt uit kringen waar Microsoft als noodzakelijk kwaad wordt beschouwd.
Je kan nauwelijks ontkomen aan werken met Microsoft, maar dat wil niet zeggen dat je je er maar zonder protest bij moet neerleggen. Afkeer en verzet is de norm; waardering voor Microsoft-producten of zelfs maar voor losse features van Microsoft-producten is not-done en dient vermeden, ontkend en verzwegen te worden.
(Mijn streven is nog steeds om Linux te leren beheersen. Faalangst houdt me tegen. Het feit dat ik voor mijn werk Publisher nodig heb en er geen Linux-applicatie is die met Publisher-bestanden kan omgaan helpt ook niet mee).

Niettemin.

Ergens tijdens alle installaties (vijf, inmiddels - niet dat alles nog steeds stuk is, maar een schone lei moet wel echt schoon zijn en voor een perfectionist is een installatie al snel mislukt) - ergens tijdens die installaties dus, kwam ik Security Pack 2, kortweg SP2, tegen.

Nou is Microsoft al evil - de updates zijn nog meer te wantrouwen.
Wat voor product heeft wekelijks en in slechte tijden dagelijks een security update nodig? En wat betekent het dat je voor een update 1,2 GB vrije schijfruimte nodig hebt?
Om nog maar te zwijgen over de horrorverhalen waarin na installatie van SP2 geen van de programma's of drivers nog werkte, àls je computer überhaupt nog opstartte.
Maar ach, ik had al een stuk of vijftien updates èn een SP1, dan kon die SP2 er ook wel bij.

En wie schetst mijn verbazing toen ik zag dat SP2 al die oude updates bleek te hebben opgegeten.
Geen onoverzichtelijke waslijst meer bij mijn Installed Programs. Gewoon alleen maar SP2. Alles opgeruimd, alles vervangen!
Nou heb ik niet de illusie dat het ècht weg is. Ik weet vrij zeker dat zodra ik een rollback doe door SP2 te deïnstalleren, die hele waslijst aan oude updates onmiddellijk uit de krochten van mijn hidden system files terugkeert.
Maar toch. Het idee is mooi. Eén kolossale update die alle andere vervangt.

En zo had ik het ook zo graag met mezelf gezien.
Dat als je één nare ziekte krijgt, je meteen gevrijwaard bent van alle kleine lichamelijke ongemakken. Dat je nooit meer verkouden bent, nooit meer spierpijn hebt, immuun bent voor voedselvergiftigingen. Geen hooikoorts meer, geen hoofdpijn, menstruatieklachten, eczeem, bijholteontsteking.

Helaas.
Zoals Windows daags na SP2 al begint te mekkeren over Critical Security Updates, zo blijk je als MS-er nog steeds gewoon, heel banaal, ziek en naar te kunnen zijn.

Als er een God is gebruikt hij geen Linux. Weer een droom aan flarden.