Middle of nowhere
Ik zat in een discussie.
Een fijne discussie, een strakke discussie. Mooie volzinnen, heldere gedachten, goede analyse van de bediscussieerde situatie.
En ineens was alles weg.
Middenin het gesprek viel er een gat, een complete leegte in mijn brein.
Ik wist niet meer waar de discussie over ging, ik wist niet meer wat ik wou zeggen, mijn zicht was weg.
Het was niet zozeer dat de helderheid en het overzicht weg was: het hele onderwerp was weg.
Alsof je aan het wandelen bent over een goed geplaveide weg, en vanuit het niets wordt alles om je heen, voor achter links en rechts, weggevaagd. Je weet niet meer waar je vandaan kwam en waar je heen ging.
Ik kan de laatste tijd niet meer onderbroken worden zonder meteen te vergeten waar ik het over had. Eenmaal afgeleid kan ik ergens niet meer op terugkomen.
Ik vergeet woorden, ik vergeet handelingen.
Maar zo acuut als dit heb ik nog nooit gehad.
'Doodeng' is nog zacht uitgedrukt.
Zelden heb ik zo graag gewild dat iets door stress kwam.
Als dit MS is wil ik het niet. Doe dan maar een lam been, maar blijf van mijn denken af.
zondag 28 augustus 2005 - 20:16
Jakkes, das idd. eng zeg!
Kan dit door MS komen dan?
Sterkte.
Pomme (URL) - 29 augustus 2005 - 01:00
ehmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
sorrie :-(
Daantje () (URL) - 29 augustus 2005 - 08:35
He bah! Wat een kutziekte is dat zeg!
Sabine - 29 augustus 2005 - 19:51
Ik heb er ook last van en geen MS (ook geen granulomen in mijn hersenen voor zover ik weet), volgens mij is het echt de vermoeidheid en het feit dat je min of meer blijft functioneren terwijl je lichaam eigenlijk alleen maar wil uitrusten en nooit uitgerust raakt. Wat per saldo niet echt geruststellend is.
Liesan (URL) - 30 augustus 2005 - 13:49
Hetis heel erg eng als zoiets gebeurt.Hopelijk komt het niet door de ms.:O(
nance - 30 augustus 2005 - 22:18
Recent ook gehad. Iets gaan doen en terwijl je er naartoe loopt compleet vergeten wat je ging doen, iets willen zeggen en m'n zin niet kunnen afmaken omdat ik vergeten ben wat ik net zei. Compleet op zwart in mijn bovenkamer. Vreselijk eng. Zo niet ik! Maar was gelukkig tijdelijk, een week of 2, als gevolg van een operatie.
Sas - 01 september 2005 - 00:21
Dit gebeurt mij ook af en toe. En dan voel ik me zó opgelaten.
Bij de volgende vergadering heb ik dan bij voorbaat het zweet in mijn handen staan. En natuurlijk gebeurt er op die momenten niks, ben ik wel bij de les, waarschijnlijk dankzij mijn gierende stresshormonen...
Annemiek () (URL) - 03 september 2005 - 12:47
