Gezond

'Puck, kom eens kijken..!!'

Ok, dit heeft enige achtergrondinformatie nodig.
Mijn vader is niet zo goed in het vertellen van anekdotes. Hij is eigenlijk sowieso niet goed in het vertellen van wat-dan-ook.
Hij is ontzettend saai. Ik houd van hem, maar hij is niet bijster entertaining. Hij vertelt uitgebreid en langdradig, over zaken die niemand behalve hemzelf interesseren.
Daarbij komt, en dat is in dit geval belangrijker: hij krijgt het voor elkaar om àlles een dreigende ondertoon te geven.
'Ik heb een plantje gevonden' kan hij brengen met een somberte en duisternis alsof hij zegt: 'er ligt een bom in de garage, over vijf minuten zijn we niets méér dan gruis'.
Hij is al een week of zes ziek, de laatste twee dagen zieker, dus als hij dan, op bom-toon, zegt 'dat hij me iets wil laten zien', dan kan je verwachten dat dat 'iets' gruwelijk is. De termometer die 41° aanwijst; kots met bloed; stukjes long.
U begrijpt: ik liep met trillende beentjes de huiskamer in.

'Daar, op de muur. Daar zit een hond!'.
Trotse blik. Glunderend om zijn eigen geestigheid en slimheid.
Mijn zogenaamd stervende vader zat schaduwspelletjes te spelen. En op de kamerdeur had hij een hond 'getekend'.

'Eeeh.. ik heb ze weleens gezonder gezien...'
'Het is een bepaald ras.'

Waarna hij verheugd in zijn boterham met honing hapte. En ik, nog nasidderend, terug naar mijn kamer vluchtte.