Aantrekken, afstoten Opruiming (28)

Ik heb met u gemaild.
Ik heb met u gemaild, ik heb mijn leven met u gedeeld, en u het uwe met mij.
Ik heb met u gemaild, en nu niet meer.

Misschien omdat ik me te naakt voelde. Omdat ik met het meedelen heb weggegeven. En meer van mezelf heb weggegeven dan ik missen kon.
Omdat ik het gevoel had te moeten groeien. Het gevoel had van u te moeten groeien, maar me bezwaard voelde omdat ik dat niet deed.

Ik groei niet. Ik sta stil, of ik ga achteruit. Het is nooit anders geweest, misschien zal het nooit anders zijn. En op het moment dat u groeit, veranderd, zie ik mezelf stilstaan. En trek ik me terug.

Ik zag in u mijn redder.
Misschien een moeder, een vader, een broer of zus. Misschien zelfs een potentiele minnaar. Maar altijd mijn redder.
Ik wist dat u mijn redder niet zijn kon, maar ik bleef hopen, bleef wensen.
En ik ging u zien als mens. En als zodanig stelde u teleur. Maakte u zichtbaar dat u nooit mijn redder kon zijn.
Of u viel niet tegen. U was alles wat ik in een redder kon wensen en dromen; maar ik wist dat u die redder nooit zijn zou, en ik moest de verleiding ontsnappen.
Hoe dan ook, ik vluchtte weg van u.

U doet mij niets, u zegt mij niets.
Ik ken u, maar herken u niet.
Eenmaal in u gekropen vind ik blindelings mijn weg; buiten u staand herken ik u niet.

U vind mij eng?
Wees gerust, u bent niet de enige.
Ik vind mij ook eng.

2002