Medeplichtig

De plaatselijke CD-boer is weg. Failliet.
Ten onder gegaan, aan de groei van internet en het downloaden.

Ik voelde me onmiddellijk schuldig toen ik het hoorde.
Het verdwijnen van anonieme platenzaken is makkelijk weg te wuiven.
Maar deze man ken ik al zolang ik me herinner. Een griezel, van wie het me niet zou verbazen als hij zich te buiten gaat aan hele andere downloads. Maar wel mijn jeugd, mijn puberteit.
Heel 1992 haalde ik de mooi gekleurde Top 40-blaadjes bij hem. Ik kocht mijn eerste CD-singles bij hem, nog voor ik een CD-speler had.
Geen Mr Big, 2 Unlimited of Guns n Roses zonder hem.

Als ik nu een grove zoektocht door mijn harde schijf doe, op *.mp3, krijg ik 1062 resultaten. Een vergelijkbaar aantal zal ik in de loop van de tijd op CD hebben weggezet.
31 Bestanden heb ik zelf gemaakt.
De rest is, zonder uitzondering, gedownload.
Ik heb het gevoel dat ik zelf heb meegeholpen aan 's mans ondergang.

(Hoewel ik, ter verdediging, wel moet zeggen dat ik door het bestaan van internet niet minder muziek ben gaan kopen. Voor ik een computer had, kocht ik, afgezien van die paar singles, ook nooit CD's..)