Bezwaarlijk

Ik snap niet zo goed wat er nou precies is gebeurd. Of gebeurt.

Hij mailde. Hij mailde vreemd. Peinzend, treurig.
Maanden geleden alweer.
Onder het lezen merkte ik dat ik glimlachte. Geen blije, geamuseerde glimlach, eerder een trieste glimlach. Van begrip, troost misschien. 'Jongen toch'. Ik wilde hem vasthouden, door de internetkabels en door het land heen.

Ik mailde terug, zo goed en kwaad als het ging. Probeerde het midden te vinden tussen - ja, tussen wat?
Niets zeggen kan zo snel nietszeggend klinken; teveel zeggen kan overdonderen.
Begrip is nooit volledig, maar dat toevoegen verwordt al snel tot een zenuwachtig ratelen, jezelf teveel willen uitleggen.

Ik vroeg me af of hij zich zelf bewust was van zijn toon en zijn woorden. Geconfronteerd worden met het effect dat je hebt kan je plots bewust maken van je eigen naaktheid - een ervaring die ik een paar keer heb gehad en niemand gun. Hoe meer ik mijn glimlach en neiging tot troosten en vasthouden zou laten doorklinken, hoe meer zijn eigen naaktheid duidelijk zou worden.

Ik mailde terug en hoorde niets meer. Drie maanden lang.
Toen ineens een nieuwe mail. Hij had wèl teruggeschreven, maar dat had ik nooit ontvangen.
Zijn toon was nog steeds vreemd dromerig. Nog steeds treurig, ook. En poetisch, lief, warm.

Hij wilde me zien.

Oh.
Oh..
Tsja..

Ik schreef terug, enigszins beduusd, mijn woorden niet meer zo zorgvuldig kiezend omdat ik overdonderd was. Dat ik hem ook wel wilde zien, maar met straatvrees enzo.. beetje onhandig.
Geen probleem. Hij zou wel langskomen.
Nog steeds even zangerig, dwarrelend en dwalend als de mail ervoor.

'Hij is verliefd', schoot door mijn hoord.
Maar dat kan niet.
Waarom, waarop? Ik heb niets bijzonders gedaan, ik ben gewoon mezelf geweest, waarom zou hij verliefd zijn?
wat op zichzelf natuurlijk al een vrij kromme redenatie is. Blijkbaar beschouw ik mijn 'zelf' als absoluut onliefbaar.

Ik polste bij enige vrienden.
Is hij nou werkelijk..?
Ja, misschien, in elk geval, het lijkt er op, er is in elk geval 'iets' - waren de reacties.
Ik schoot in paniek. Dat wil ik helemaal niet, dat durf ik niet, daar kan ik niets mee!

In de volgende mails verdween iets van zijn toon.
Het was geen complete verandering. Hij was nog steeds lief en warm. Er verdween hooguit een kleine frase, een halve ondertoon, iets van de dromerigheid misschien.
Het was genoeg voor een vreemde omslag bij mij.

Ik was teleurgesteld.
Die teleurstelling riep alleen nog maar meer vragen op.
Je wilde die verliefdheid toch niet, je wilde toch alleen een vaderfiguur?
Ja. Nee. Dat dacht ik.
Ik geloof dat ik toch meer dan dat wou.
Of misschien alleen de adoratie. Niet het minnen zelf, alleen het gevoel bemind te worden.

En ik wil zorgen.
Ik heb zorg in mijn handen zitten, in mijn ogen, in mijn mond. Ik wil zijn pijn wegstrijken, hem met mijn blik en lach veiligheid en warmte geven.
Misschien niet eens hem in het bijzonder. Misschien alleen een hem, of een haar, in het algemeen.

'Ben je in staat liefde te geven', vroeg één van de adviserende vrienden.
Ja. Althans, ik denk van wel - ik kan niet van mezelf beoordelen dat dat wat ik tracht te geven ook zo wordt ontvangen.
Ik wil liefde geven.
Geen aandacht, ik heb de energie niet voor lang luisteren, voor onthouden, voor navragen. De energie niet, de concentratie niet, het geheugen niet.
Maar wel de liefde.

De consequenties en de nasleep kan ik niet overzien. Of beter gezegd: ik kan ze wel degelijk overzien. Ze zijn enorm, en levensgevaarlijk voor mijn welzijn en gemoedsrust.
Als het effect dat hij nu heeft zo zal blijven, het effect dat we op elkaar hebben, dan zijn die gevolgen onvermijdelijk.
Het zou, feitelijk, beslist dom zijn om dit überhaupt door te zetten.

En de twijfel blijft.
Als hij komt kan het zijn dat het totaal anders is.
Dat wil ik niet.
Het kan zijn dat het precies zo is, dat ik me de spanning niet heb verbeeld en dat die doorzet.
Dat wil ik ook niet.

'Je hoeft niets te willen, misschien is het makkelijker te bedenken wat je niet wilt', zei een andere adviseur.

Maar wat ik niet wil weet ik ook niet.