Rural

Steranijs, deed ik eerst in de pap.
Eén ster in het pannetje meetrekkend, en die er voor het eten weer uit.
Maar na een tijdje waren de hele sterren op, en waren alleen nog losse sterarmpjes over. En al etend steeds zo'n puntje uit je mond moeten verwijderen lepelt toch een stuk minder lekker weg. Onrustig.

Ik besloot de ster-restanten in een vijzel te verpulveren, maar dat wilden ze niet. Hardnekkige dingetjes die hoogstens in harde kleine stukjes veranderen, maar niet in poeder.
En gewoon gemalen anijs kon ik nergens vinden.

Tot ik in mijn kruidenkastje keek, en de etiketten eens wat beter tot me liet doordringen.
'anijs, venkel, kaneel, gember, peper'.

Kaneel doet het goed in pap. Gember eigenlijk ook wel. En van venkel noch peper had ik in andere gerechten ook maar iets gemerkt, waarom zou dat bij pap anders zijn?

En dus eet ik sinds enige dagen: pap met een schepje Five-Spice poeder.
En ik kan u zeggen: dat geeft beslist een erg smakelijk ontbijt. Niks pittig of scherp. Gewoon alleen maar warm en zoet en soothing. Wat op sommige ochtenden precies is wat een mens nodig heeft.

(Ik weet dat mijn titeltje ogenschijnlijk nergens op slaat. De enige die begrijpt waarom het er staat, leest dit niet. Maar kom, gun mij af en toe ook mijn eigen, inwendige incrowd-termen..)