Grote Verzoendag
'Het spijt me dat ik je een trut heb genoemd. Dat had ik niet moeten doen.
(...)
Zie je, de reden dat ik je een trut noemde was omdat....'
Hoe makkelijk wordt een excuus een verwijt; een persoonlijke boetedoening een vraag, nee haast een eis om erkenning van schuld van de ànder. Hoe verleidelijk is het om een spijtbetuiging te gebruiken om zogenaamde gerechtigheid en genoegdoening te halen; het moment aan te grijpen om de ander, zonder waarschuwing, 'eindelijk eens te zeggen waar het op staat'.
En hoe moeilijk om daaraan niet toe te geven.
Beter om geen excuses aan te bieden, dan één met voorwaarden en dubbele bodems?
Voor je het weet moet je je wijze van excuseren excuseren.
maandag 02 oktober 2006 - 15:16
Als je er wat aan wilt hebben als je iemand uitscheldt, moet je eigenlijk op dát moment uitleggen waarom. En inderdaad niet wanneer je je excuses aanbiedt. Maar ja, in een ideale wereld....
Sabine - 03 oktober 2006 - 19:46
Trut is goed (rolt zo lekker weg ook) daar moet sowieso nooit spijt over bestaan.
Sowieso is schelden goed, excuses, zeker wanneer er over nagedacht moet worden kunnen meestal maar beter achterwege blijven, tenslotte is het of gemeend of ben je van nature een flapuit die toch door niemand meer serieus genomen wordt.
Actiereactie (URL) - 07 oktober 2006 - 13:31
Nou. Dat was geen excuus dan, toch? Dat was een manier om het nog eens dunnetjes over te doen. 'k zou er niet intuinen, als ik jou was.
Juna (URL) - 11 oktober 2006 - 22:54
