Gedachtegang

Mijn moeder had een pan voor me gekocht. Het was een kringloop-pan, maar ze had hem glimmend en glanzend gepoetst, hij was mooier dan nieuw. Een Aanwinst.
We zouden samen naar de kerk gaan en ze had de pan meegenomen. De kerk was zogezegd 'het overdrachtspunt'.
Om niet met een rammelende en niet lichte tas in de toch al krappe stoelen te hoeven zitten, werd besloten de tas op de kapstok bij de ingang te zetten. Kon niets gebeuren, heus niet. Wie steelt er nou een pan? Wie steelt er nou in een kerk?

Fietsendieven, weet ik uit ervaring. Eens zette ik mijn mooie nieuwe echte grote-mensenfiets in de hal van een kerk. Twee sloten erop, maar ik vertrouwde het toch niet. Trap opgezeuld, in het donker achter de kerkdeuren gezet. Dienst klaar, fiets weg.
Maar dat kleine onfortuinlijke incident vergat ik gemakshalve even.
Daarbij, dit was een andere kerk. Geen huis-tuin-en-keuken-kerk met huis-tuin-en-keuken-criminaliteit, maar een gestichtskerk. Dat zou vast schelen.

En het scheelde inderdaad.

Dienst klaar, tas weg.
Tas weg.
De pan stond netjes onder de kapstok.

Het zijn gekken, geen criminelen, legde ik mijn moeder uit.
Gekken denken rechtlijnig en praktisch. Als je een tasje nodig hebt, heb je niets aan een pan. Hoe mooi hij ook is.

Dat ik dat zo logisch vond, vond zij nogal tekenend.