Verandering

Er is iets gaande.
Ik kan het niet plaatsen; maar er broeit iets. Een kentering.

Ik dacht dat het aan die anderen lag; dat zij de kip waren waaruit mijn twijfels waren geboren. Dat ik door het stoppen van Zidouta als weblog aan het denken ben gezet. Dat het stoppen van Hinke die gedachtes alleen maar versterkten, bevestigden. Of dat ik gewoon met de verkeerde mensen en op het verkeerde tijdstip icq-de.
Nu vraag ik me af: misschien was het gerommel, het geratel er al. Is slechts de aard ervan me pas duidelijk geworden door deze logstops; lag de grootste schok niet in het verdwijnen van die logs, maar meer in het vormkrijgen van mijn al aanwezige, maar onduidbare gevoel.

Het is een lastig begrip: projectie. Wat was er al, wat zijn mijn gedachtes, wat die van een ander? Wat gebeurt er werkelijk, en wat meen ik te zien?
Toen mijn moeder van mij zwanger was zag ze overal op straat zwangere vrouwen. Terwijl ik toch niet kan zeggen dat Den Haag nu bevolkt is met louter 24-jarigen. Haar blik was gespitst op het beeld van zwangere vrouwen; en zo ook is nu mijn blik gespitst op verandering. Op een gevoel van: het moet anders.
Het moet ook anders. F5 mijn leven, mijn leven zoals het was. F5 mijn gedrag, mijn handelen, mijn denken, mijn ik, mijn schrijven, mijn alles.

Het kan ook de jaarwisseling zijn. Een soort fin-de-sièclegevoel, dat volgende week voorbij is.
Het einde ter tijden is nabij; het einde der tijden zoals ik die ken. Maar volgende week blijkt alles nog hetzelfde; is er van broeien geen sprake; van een kentering al helemaal niet.

Maar toch. Er is iets gaande. En niet alleen bij mij..