Nacht en ontij (2)

Ok. Komt ie.

Ik zat met Becky, u weet wel, van McCleod's daughters, in de trein. Soort van. Tegenover ons zat/lag iemand met een egeltje. Ze aaide het beestje, maar wij hadden melk. Becky en ik. Allebei een half bekertje. Dus wij konden ons vast beter over die egel ontfermen.
Monsters waren we eigenlijk, bedacht ik me meteen al bij het wakkerworden: egels mogen helemaal geen melk.
Maar goed, die egel was toch al geen lang leven beschoren want: er kwam een roofbeest aan. Geen idee wat voor roofbeest, maar het zou slecht aflopen met ons egeltje.

Meisje X (nieuwe ster aan het droomfirmament, maar zoals dat gaat in dromen: ze was er volkomen logisch, hoewel volkomen onbekend) wilde het egeltje redden van het roofbeest, deed dat in eerste instantie ook maar ont-redde toen weer. Ze huilde en ik omhelsde haar: haar credo was de natuur de natuur te laten, en roofbeesten eten nou eenmaal egeltjes, hoe gruwelijk ook, dus moest ze het laten gebeuren. Arm meisje X.

Ik knuffelde haar, zei dat ze het goed had gedaan, heus; maar toen werd Meisje X me toch wat te bizar. Als een soort gedenkteken aan het egeltje verzamelde ze de egelbotten uit de schranspartij van het roofbeest en zette het skelet op.
Haar nieuwe missie was om alle botten uit alle rooffeestjes te verzamelen en op te zetten (de tijd gaat heel vreemd en heel snel in dromen). Dat vond ik, als gezegd, iets te bizar en ik vervolgde mijn weg, door de grote hal.
Die was er ineens, een hal. Ruimte gedraagt zich ook heel raar, in dromen.

In de hal waren kadavers en huiden. Koeien en paarden werden, levend en wel, compleet gevild; zó gevild dat de dieren nog bleven leven. Overal bloed, rondlopende ontvelde beesten en huiden.
Dat was me behalve te bizar vooral ook te gruwelijk, en ik ging naar boven. Natuurlijk was er ineens een boven.

Boven deden ze ook dingen met beesten: ze hadden bedacht dat het wel leuk was om koeien te kloon-transplanteren. Als je heel snel een hoofd afhakt blijft het een tijdje leven, als je heel snel een vinger steriel verpakt kan je hem weer terugzetten. En onder dat motto: als je het netjes doet kan je van een koe een soort rups maken. Eén kop, één lijf, dan de billen ervanaf en nog een lijf eraan, en nog één, en nog één, etcetera. Tot je een koe hebt met heel, heel veel poten, die zich als een Nokia-slang door de ruimte kronkelt.

Toen werd ik wakker. Goddank.

Een half uur later durfde ik weer naar bed, zij het met alle lichten in huis aan.
Om vijf uur droomde ik dat mijn moeder dood was, de hal van ons flat blank stond (alle buren discussierend en redderend in die hal) en ik redelijk gemoedelijk keuvelend met de geest van mijn moeder door het leven wandelde. Uit welke droom ik, de gemoedelijkheid ten spijt, huilend en diep, diep somber wakker werd.

De dag zou niet veel beter worden.