Beginnersongeluk

Voor het eerst in mijn leven ging ik alleen naar de tandarts.

Enge reisdoelen maken pleinvrees erger en dus was ik nog nooit in mijn eentje naar de tandarts geweest, ook al lag die op drie minuten fietsafstand en was ik er al ontelbaar vaak alleen langsgefietst.
Het moest er eens van komen en het was maar een controle-afspraak, dat zou wel gaan.

Juist.

Ondanks de doodse stilte in de praktijk moest ik eerst twintig minuten wachten.
Eenmaal in de spreekkamer bleek de vulling, waarvan ik dacht dat hij gewoon wat losjes zat, gebarsten te zijn. Nog voor ik kon protesteren werd er een doekje om mijn nek gebonden, schoof de tandarts het blaadje met wapentuig dichter naar zich toe en werd mijn hele vulling uitgeboord. En de helft van het restant kies, tot op de zenuw. Nog twintig minuten later was ik een joekel van een vulling rijker en kon ik de verheugende mededeling in ontvangst nemen dat twee van mijn kiezen 'kandidaat waren voor een kroon'. Ik moest zelf maar aangeven wanneer ik dacht dat ik dat zou aankunnen. (Oh, daarbij wèl....)

En dat mijn verstandskies drie-en-een-halve week had gebloed was niet normaal, nee.
Maar gelukkig heb ik er nog drie, voor de herkansing..