Hij is gekomen

Kijk nou, kijk nou! Mijn wantje, mijn wantje! Mijn wantje, zomaar op de bodem van de doos van mijn nieuwe computerbehuizing!

Niets erger dan één wantje of sokje of schoentje kwijtraken. Bij twee, dan kan je de hele zaak als verloren beschouwen. Niets meer, ook, om je aan het verlies te herinneren; zodat het verdriet langzaam kan slijten. Maar één... bij één exemplaar blijf je hoop houden. Die ene wordt dan ook nog eens vaak op een centrale plaats gelegd, net als de verweesde mutsjes en knuffels bij de servicebalie van Albert Heijn.
Zo ook mijn wantje. In de gang, bij de kapstok - en vier keer per dag had ik de gelegenheid mezelf uit te kafferen, om de stommiteit van wantjes in zakken, waar er natuurlijk op een gegeven moment één uitvalt als je je sleutels opgraaft.

Maar nu! Nu is daar zomaar Nummer Twee terug! Jeej!

How's that for a Kerstwonder.