Credits

‘Mooooi...’ verzuchtte mijn vader bewonderend, bij het zien van mijn pasfoto.
Ja hè? Jouw werk!
‘Mijn werk? Ik heb die foto niet gemaakt.’
Nee, muts. Maar wel het origineel. Jouw kind, jouw DNA, jouw schoonheid.
‘Oh. Ja. Hm...’

Hij was-t-er stil van.

(En ik ook, eerlijk gezegd. ‘Positief mislukt’, noemden mijn pseudo-zusje en ik het mysterie van het onvermoed en onverklaarbaar mooi uitpakken van foto’s ooit. Helaas gold dat niet voor de direct ook maar geschoten officiele pasfoto: daar sta ik zo ziek, moe en somber op dat ik van harte hoop dat mijn ID-kaart bij de eerstvolgende controle ongeldig wordt verklaard, wegens gebrek aan gelijkenis)