De Oorlog

We lagen in de loopgraven, Rob Trip en ik. Plat met ons buik op de grond staarden we de vijand in de ogen. Die lag op een meter of vijf, tien; iets onder ons. Zo, van bovenaf, hadden we goed zicht op ze. Daar stond tegenover dat onze 'loopgraven' feitelijk een groot open plateau betrof. De vijand en wij, we waren beiden in het voordeel, beiden in het nadeel.
Ik gooide granaten, Rob schoot zijn machinegeweer leeg.
Toen begon het te regenen. Druppeltjes, maar toch. Allengs harder.
Voor wel helemaal doorweekt zouden raken sprongen we op, trokken onze regenjassen aan en spoedden ons huiswaarts. Maar niet voordat beide partijen naar vijandelijk gebied overstaken om aldaar de door hen veroorzaakte rommel op te ruimen. Losliggende kogels en hulzen, granaatscherven en wat dies meer zijn. Voor zover het niet in slachtoffers ingebed zat werd het opgeraapt en in vuilniszakken meegenomen. De vervuiler betaalt, tenslotte.

Moderne oorlogsvoering, v.β1a. Voorlopig alleen als droom verkrijgbaar.