Secret Story

Binnenkort moet ik een onderzoek ondergaan. Een nogal ingrijpend en mogelijk pijnlijk onderzoek.
Voor het onderzoek zelf ben ik niet zo benauwd. Zelfs om de mogelijke uitslag maak ik me niet zo'n zorgen.
Het is ook niet dáárom dat ik wil dat er iemand met me meegaat, me vasthoudt, me sust.
Nee, mijn werkelijke angst is het roesje, dat voor het onderzoek nodig is.
Het roesje zorgt voor ontspanning. Maar ook voor controleverlies, ontremming. Geheugenverlies. Het maakt je, kort gezegd, tot een praatzieke dronkenman die na afloop niet meer weet hoe hij zichzelf voor gek heeft gezet.

Ik vrees alle bekentenissen die ik ga doen.
'U bent lief'. 'U bent bloedgeil'. 'Nee hoor, dat meen ik niet, ik zou niet weten, ik ben nog maagd'. 'Als ik alleen thuis ben doe ik of ik een piraat ben (Aargh! Aargh!)'. 'Ik ben het brein achter verschillende grote bankroven'. 'Ik wou dat ik twee hondjes was'.
Maar nog het meest, de ergste aller bekentenissen: 'Ik heb extra kruisjes op uw bloedprikformulieren gezet'.

Ja, er moet beslist iemand met me mee, om me zó luid te sussen dat het al mijn ongewenste uitspraken overstemt...