Schijn en bedrog

Ik ben een vierjarige idiot savant in het lichaam van een 33-jarige vrouw.

Helaas ben ik, in materieel opzicht, een 33-jarige verwende prinses, gat in de hand, ogen groter dan de maag, - in het kamertje van een strakgehouden vierjarige.

Met andere woorden: ik heb in de loop der jaren, volgestouwd in mijn kinderkamer en verborgen in talloze kasten, kastjes en donkere vergeten hoekjes van het ouderlijk huis, een compleet volwassen huishouden opgebouwd.

Het enige voordeel is: geheim houden dat ik langzaam aan het verkassen ben is geen probleem.
Voor elk gevonden en overgebracht artikel duikt een ander tevoorschijn.
Valt, als het een beetje tegenzit, dat tweede artikel om, uit zijn voorheen zo goed weggepropte staat.

Mijn eigendommen zijn zodoende als een stevig geschudde colafles:
De aanvankelijke rommel verandert gestaag in een complete ravage, zo verhullend dat er steeds minder komt. Dat ik verdwijn.

En dat moet ook verholen blijven. Voorlopig, althans.
Om mijn vaders leven te redden, en het mijne.

Als je mijn vader overvalt, midden in de nacht, slaapdronken, en je vraagt hem: 'wat is je liefste wens?' - dan zal zijn antwoord zijn: Puck uit huis.
Die wens is zo groot, dat, wanneer vervuld, hij er weleens in zou kunnen blijven.

Weet u nog, vroeger toen u klein was, en u zou op schoolreisje gaan?
Elke keer dat u zelfs maar dàcht: 'schoolreisje...', dan kneep uw keel dicht, begon uw maag te dansen, stak het u in de borst.
Fijn. Zo fijn. Zo heerlijk. Zo geweldig.
U werd er ziek van.
Elke dag vroeg u, wel vijf keer op een dag: is het al zover?
Maar het was nog wel een week.
Dus vroeg u een uur later: nu dan?
Maar het was nog steeds een week.

Zo is het ook bij mijn vader.

Dan gebeuren er twee dingen:
ten eerste is 'Puck uit huis' exponentieel veel geweldiger dan een schoolreisje'. Exponentieer het dichtknijpen van keel, maag en hart, tel dat op bij 76 en 'uw echte leeftijd is 105' en u krijgt - juist. Vanalles dat niet goed is.

Ten tweede gaan de dagen zooooo langzaaaam. Exponentieel veel langzamer nog dan toen u een kind was.
Puck gaat volgende week uit huis, en aan het eind van de dag is er voor zijn gevoel een maand voorbij, en wel verd^&@#$% Puck is nog steeds niet uit huis...!!

Wanneer ik zijn leed in het verleden trachtte te verzachten, door te zeggen dat ik nu heus goede hulp had gevonden, dat ik begeleiding zou krijgen bij het zelfstandig wonen en leven - dan namen juist na dergelijke aankondigingen de conflicten in niet geringe mate toe.

En dus ga ik niet uit huis.
Echt niet.
Zeker niet binnenkort.

Ik ben gewoon een beetje aan het opruimen.
Helemaal niet langzaamaan meer en meer aan het overbrengen.

En goddank wordt het, in elk geval ogenschijnlijk, voller en voller en rommeliger en rommeliger.

Puck gaat nergens heen.
Echt niet.