Opties

Mijn moeder werkt als een vrijwilliger bij een Kringloopwinkel.
Een kringloopwinkel waar het gros van de werknemers zelf gekringloopd is: psychiatrisch patienten, arbeidsongeschikten, taakstraffers - you name it.
Mijn moeder is gelukkig voor geen kleintje vervaard, en heeft bovendien zó weinig kijk op wat normaal is, dat ze tegelijk overal en nergens door verbaasd is. Ze kijkt met een verwonderende maar nieuwsgierige blik de wereld in, en neemt alles voor hoe het komt. Een eigenschap die ik haar overigens zeer benijd.
Binnen de kringloopwinkel 'gaat ze over' de boeken. Uit de gigantische stortbakken die wekelijks worden geleverd, sorteert zij de verkoopbare boeken, prijst ze, zet ze in de kasten.

Gisteren was er een nieuwe werknemer. Zijn herkomst - psychiatrie, justitie, of anderszins - was niet helemaal duidelijk, maar mijn moeder had toch vaag het idee dat hij 'niet helemaal goed was'.

(even voor de duidelijkheid: mensen kunnen midden op straat vanuit het niets een lang betoog houden over de duivel en het feit dat het einde nabij is en dat we daarom direct naar huis moeten maar de tram komt maar niet, maar dat is ook het werk van de duivel - en dan is mijn moeders voorzichtige opmerking tegen mij ook 'dat ze niet aan de indruk kon ontkomen dat diegene niet helemaal goed was'. Dan heeft u een referentiekader, zeg maar).

Toen de nieuwe werknemer enige uren gewend was, vroeg mijn moeder of hij misschien zou kunnen helpen even die en die doos op te tillen.
'Nee! Hij was hier de eerste dag en hij deed helemaal niets vandaag, want het was zijn eerste dag en hij deed NIETS!!'.

Oh. Ok.

Even later zag mijn moeder hem in de boek-container staan rommelen.
Wat absoluut verboden terrein is, voor eigenlijk ieder ander dan mijn moeder en haar werkgevers.
'Kan ik ergens bij helpen, zoek je iets?'

'Waar is Paulus??', was zijn enige - eisende - vraag.

Waarop mijn moeder direct vroeg: 'Welke Paulus? De boskabouter, of de apostel?'
(De kringloop heeft gelukkig voor elk wat wils)

Bedoeld was de apostel; mijn moeder heeft Paulus aan hem gegeven, daar heeft hij een tijd in gelezen, en toen is hij zonder verder iets te zeggen weggegaan.

Het hele verhaal kwam er wat hulpeloos uit.
'Ja, ik wist ook niet wat ik anders moest doen'. zei mijn moeder tobberig.

Eerlijk gezegd kan ik haar alleen maar prijzen.
Iemand die zó adrem en tegelijk zo ruimdenkend is om direct zowel een boskabouter als een apostel aan te bieden, die redt het wel. In de kringloop, èn in het leven.