Tegen de stroom in

Na het buiten zetten weer het inmiddels gewoontegetrouwe blokje om.
Op de terugweg fietst aan de overkant van de straat een pubermeisje. Op haar hoofd een grote koptelefoon.
Zich duidelijk compleet alleen wanend, zingt ze luidkeels mee met de muziek. Luidkeels, en onwaarschijnlijk vals.
Toch nog zuiver (of on-vals...) genoeg om te herkennen wàt ze zingt: 'Behind Blue Eyes'.
Zo'n ongewone muziekkeuze, voor een tiener, doet me haar jammerklanken onmiddellijk met vertedering bezien, haarzelf - ongekend - met sympathie.
En stiekem mezelf met een beetje trots. Mijn muziekkennis is belabberd, en ik herken nóóit wat...