Open

Ik ben Puck. Ik ben een racist. Ik discrimineer.
Ik houd niet van vreemdelingen.
Niet van homo's, niet van lesbiennes, niet van transseksuelen.
Maar ook niet van hetero's.
Niet van vrouwen. Of mannen. Laagopgeleiden. Hoogopgeleiden. Niet van Marokkanen, niet van Turken, niet van Polen, niet van Duitsers, niet van Belgen, niet van Limburgers, niet van mensen van buiten de randstad, niet van mensen buiten mijn wijk, niet van mensen binnen mijn wijk. Ik houd niet van gelovigen, maar zeker niet van ongelovigen. Niet van mensen die naar feestjes gaan, niet van mensen met broers en zussen. Niet van mensen die auto rijden, die elke dag een toetje eten, die zijn opgegroeid met sap en chocomel in de koelkast. Niet van mensen die hun haar stylen en zich opmaken en douchegel gebruiken. Van mensen die op vakantie gaan, mensen met dingen aan de muur, de radio aan, gezellig voetbal kijken. Gezellig gezellig zijn.

Ik houd niet van mensen die anders zijn dan ik.
Die, in de volle en meest figuurlijke breedte, mijn taal niet spreken.
Ik begrijp ze niet, ik zal nooit begrijpen, ze maken me heel onrustig en angstig. Maken dat ik me onveilig voel.
Ik wil 'gewoon normaal', niets anders dan anders. Geen verrassingen, me niet hoeven aanpassen, niet worden geconfronteerd met onverwacht en vreemd.

Niettemin.
Tot mijn eigen verbijstering ben ik het steeds meer eens met mijn - nog autistischer - moeder. Die met eenzelfde kernachtigheid en zekerheid zegt: 'grenzen zijn onzin'.
(Als zelfs de autisten niet meer hetzelfde zijn, wat moet je dan nog.)

Steeds meer denk ik: in godsnaam. Gooi de grenzen open, allemaal. Wat nou 'gelukszoekers'?
Om het heel cliché te zeggen: zoeken we niet allemaal geluk?
En hoe groot moet je ongeluk zijn, om dit ervoor te hebben?

Kom het maar halen, dat geluk.

Ja, ik ben bang mijn veiligheid kwijt te raken.
Al het vertrouwde, alles waarin ik mezelf herken, mijn jeugd, mijn thuis.
Maar gelijkgestemden vinden elkaar tòch wel.
Laat landscultuur maar micro-cultuur worden. Als je wilt koekhappen, steltlopen, echt lekker Hollands (in)tolerant wilt zijn: richt een Facebook-groepje op en kom samen.
Maar gooi die grenzen open.
Want het heeft allemaal toch geen zin. En het kost alleen maar geld, energie en vooral: levens.



(Link via Maartje. Die niet in mijn wijk woont, niet in Zuid-Holland, niet eens meer in Nederland. Maar die me 'desondanks' zeer dierbaar is.)