zaterdag 09 februari 2002 - 01:06
Het geestige van zelfmedelijden is dat het zichzelf zo mooi in de hand werkt.
Ik ben een sufferd. Oh wat heb ik stom gedaan. Ja sorry dat ik er zo op doorga -dat is stom van me. Ik doe ook altijd maar zulke stòmme dingen. Nu ook weer; ik moet nu maar gewoon niets meer zeggen. Ik moet maar helemaal niets meer zeggen. Bij elk woord dat ik zeg word me duidelijker dat ik beter niets meer kan zeggen. Waarom ga ik nou toch door?
Ik ben zoooo dom, ik pak dingen zo stòm aan! Oh wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk iemand. Sorry dat ik zo praat - nee je hoeft me niet te sussen ik ben al zo'n last. Ik kan nu ècht beter mijn mond houden.
(etc etc etc..)
Estoy sonriendo usted sé.
Actiereactie (URL) - 09 februari 2002 - 01:25
Hoewel een schrijffout niet ondenkbaar is.
Actiereactie - 09 februari 2002 - 01:33
En is de edele heer A/R dan ook nog in staat te vertellen in welke taal wij hier al dan niet grammaticaal correct iets voorgeschoteld krijgen ?
Overigens is glimlachend zelfspotten een zwijgzame aangelegenheid.
Maar daar ging het vast niet over, dit stukje.
stoethaspel - 09 februari 2002 - 01:52
Het mag de taal van de verwarring zijn ;-)
Glimlachend zelfspotten, waarom een zwijgzame aangelegenheid, 't is immers zo een schone.
Wellicht ging het daar niet over, wellicht wel, wat wil de lezer lezen, zo vraag ik U.
Actieractie - 09 februari 2002 - 02:09
Verwarring alom. Verwarring is goed, Verwarring doet denken.
Moet het schone als vanzelfsprekend met geluid gepaard gaan ?
Waar het over ging dat weet ik niet, Ik hoopte nou juist dat uw uitspraak daarin enige verheldering zou kunnen brengen.
Helaas lijkt het hier wel een soort Babylon.
stoethaspel - 09 februari 2002 - 02:17
Och den laatste keer dat ik verheldering bracht, laat me denken.......
Actiereactie - 09 februari 2002 - 02:25