Sociale blackout
Kent u dat?
Heel graag iets willen zeggen, schrijven, vragen, maar ineens muurvast zitten; potdicht?
Happend als een vis en met bevroren vingers probeer ik eruit te wurmen wat ik op mijn hart heb, maar er komt niets. Alsof ik fysiek niet meer in staat bent tot praten, of tot schrijven.
Wat onzin is; ik kan zeggen dat ik niets kan zeggen, ik schrijf hier dat ik niets kan schrijven.
Maar schaamte, angst en onzekerheid weerhouden me te zeggen wat ik werkelijk zou willen.
Vluchten, is overigens meestal de 'beste' remedie; of in elk geval de geijkte.
maandag 25 februari 2002 - 01:17
Het feit dat je durft te schrijven, 'schaamte, angst en onzekerheid', betekent al meer dan je zelf misschien vermoedt. Vluchten is geen remedie, vluchten is precies wat het is, vluchten. Je zal nog wel een tijd moeten blijven vechten maar volgens mij komt het wel goed met je, Puck.
F+: () (URL) - 25 februari 2002 - 02:46
Effectief zéggen wat er op je lever ligt is een andere remedie. Het probleem uit de wereld helpen is een wonderrecept schijnt het.
frédéric () (URL) - 25 februari 2002 - 03:07
Weg willen kruipen. Denken aan vertrekken met onbekende bestemming. Zoeken naar vertrouwen in mezelf en een ander. Opgelucht zijn als je dan dan toch doet, praat, of bijvoorbeeld schrijft. Ik wens je veel vertrouwen toe.
JoG (URL) - 25 februari 2002 - 08:01
Is het reactie-angst? ;)
Manuzhai - 25 februari 2002 - 08:55
Ga er gewoon een lekker uit... naar een concertje of zo... hoef je nioet persee te praten, en toch, als je het al probeert, dik kans dat de ander het toch niet verstaat...
roelof () - 25 februari 2002 - 23:08
Ik zou hier graag op willen reageren..... maar...
Repo - 25 februari 2002 - 23:10
niet dat ik er verstand van heb, of zo... Maar 't is gewoon leuk, zo nu en dan een pop-concertje van een (minder bekend) bandje in een klein zaaltje... en dan hoef je even niet aan andere dingen te denken...
roelof () - 25 februari 2002 - 23:10
