Je maakt wat mee, zo 's ochtends vroeg..

Wat is dat toch, dat dingen mislopen op een moment dat het het slechts uitkomt? Dat je dingen wilt op een moment dat ze echt niet kunnen?

Als ik nachten achtereen slecht slaap ga ik ervanuit dat ik iets heb in te halen. Dat, als ik het naar bed gaan maar lang genoeg weet te rekken, zeg; tot een uur of drie, ik wel tot twaalf uur kan slapen. Dat lukt altijd.
Dat lukt helaas niet precies op de dag dat de loodgieter een nieuwe wc-pot komt installeren. Een loodgieter die je in de armen loopt als je om kwart voor tien je kamer uit wankelt, in nachtkleding en -stemming.

Zo heb ik ook nooit de behoefte naakt door huis te wandelen. Ook vanochtend niet. Maar als je in de badmaker staat, in de ruimte naast je nog steeds die loodgieter, dan overkomt je eenzelfde gevoel als een hoogvrezende; die bovenop een toren staat en naar de reling wordt gezogen.

En wat me heus nooit en nooit overkomt, is dat ik er in de badkamer achterkom dat mijn kussenslopen dezelfde kleur hebben als mijn overhemd. Maar dat een kussensloop geen armsgaten en halsopening heeft. En in de ruimte ernaast, nog steeds..